نگرش نیچه به مسئله انسان و حقیقت او، بر اساس اندیشه ها ی مادی گرایانه و تمایل به اصالت تجربه است که پیامدهای ویژه ای به همراه دارد. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی به منظور بررسی مختصات انسان شناختی از دیدگاه نیچه و ارزیابی پیامدهای آن در پرتو آرای علامه طباطبایی شکل گرفته است. بر اساس یافته‎های پژوهش، نیچه با نفی عقل گرایی و بی اعتبار نمودن ارزش ها ی اخلاقی و دینی مورد پذیرش زمان خویش، انسان را تا پرتگاه نیست گرایی می کشاند. لکن برای نجات وی از این وهله بحرانی، انسان را به باور توانمندی و اصالت قدرت خویش دعوت می نماید که ظهور تمام عیار آن در ابر انسان نمود یافته است. این در حالی است که علامه طباطبایی چنین تقلیل گرایی از شخصیت انسان و ترجیح  تن بر روان را برنمی تابد. زیرا نفی عقل گرایی و ستیز با ابعاد الهی متافیزیک نتیجه ای جز بی اعتبارشدن اوزان اندیشه ورزی و خردگرایی ندارد. وی همچنین منشأ اصلی پوچ انگاری در زندگی انسان را، حذف خدا و انگاره ها ی معنوی و ارزشی می داند و قرب الهی را به عنوان غایت اصلی زندگی مطرح می کند. غایتی که در سایه آن زندگی فردی و جمعی انسان بر اساس هدفمندی، معناداری و عدالت شکل می گیرد.

دریاچه سد ماکو واقع در استان آذربایجان غربی می باشد که در فاصله حدود 12 کیلومتری جنوب شهرستان ماکو واقع شده و وسعت این دریاچه حدود 800 هکتار است. برای بررسی ارزیابی ذخایر ماهیان این دریاچه، نمونه برداری ها طی سال 1377 انجام گرفت همچنین در منطقه نمونه برداری 5 ایستگاه تعیین شد و نمونه برداری بصورت فصلی انجام گرفت. بر اساس بررسی انجام گرفته، سه گونه سیاه ماهی، کاراس و قزل آلای رنگین کمان مشاهده شد که در بین آنها سیاه ماهی با حدود 90 درصد گونه غالب دریاچه بوده است. اندازه چشمه مناسب دامهای صیادی جهت صید با توجه به میانگین وزن بدن ماهی ها، 27 میلی متر تعیین شد و در مجموع حدود 29777 عدد سیاه ماهی از دریاچه برداشت گردید. نتایج بررسی یکساله نشان داد که وزن زی توده سیاه ماهی از طریق روش Leslie 9.4 تن، و از طریق روش Delury 10.7 تن محاسبه گردید. حداکثر محصول قابل برداشت MSY) 4.5 )تا 4.8 تن برآورد شد. بر اساس بررسی انجام گرفته، میانگین طول چنگالی سیاه ماهی 4.3±23.9 سانتی متر، میانگین وزن سیاه ماهی 68±162 گرم و میانگین سن آن 0.68±2.6 سال محاسبه شد. ترکیب سنی سیاه ماهی نشان داد که بیشترین فراوانی در سن +3 سالگی و کمترین تعداد در سن +5 سالگی است. دامنه طولی سیاه ماهی بین 3.5 تا 39 سانتی متر بوده و بیشترین فراوانی ماهی به طول 26 سانتی متر اختصاص داشت. میزان پارامترهای رشدLooو K بر اساس روش Walford در سیاه ماهی دریاچه ماکو بترتیب 35.6 سانتی متر و 0.39 محاسبه شده است. ضریب مرگ و میر کل (Z) این ماهی حدود 0.74 تعیین شد. همچنین ضریب مرگ و میر طبیعی و صیادی بترتیب 0.37 و 0.37 بدست آمده است.

گونه حلوا سیاه (Parastromateus niger) یکی از مهمترین گونه هایی بود که در پروژه ارزیابی ذخایر کفزیان به روش مساحت جاروب شده در دریای عمان در سال 1378 مطالعه شده است. چهار گشت تحقیقاتی بوسیله شناور تحقیقاتی فردوس یک انجام گرفت. محدوده مورد مطالعه از منطقه میدانی (58o55’ E) تا خلیج گواتر (61o30’ E) و از عمق 10 تا 100 متر بود. مساحت منطقه مورد بررسی 1164 مایل مربع دریایی بود که از غرب به شرق به 5 منطقه A)، B، C،D  و E) با فاصله 30 دقیقه طول جغرافیایی تقسیم و در هر منطقه لایه های عمقی 10 تا 20، 20 تا 30، 30 تا 50 و 50 تا 100 متری مشخص گردیدند. در هر گشت تحقیقاتی بیش از 90 ایستگاه تعیین و با تور ترال کف به مدت یک ساعت تورکشی و سپس نمونه برداری صورت گرفت و بیوماس این گونه به تفکیک لایه های عمقی و مناطق به صورت فصلی و همچنین سالانه برآورد گردید. بیوماس سالانه 616.37 تن بود که به تفکیک لایه های عمقی 10-20، 20-30، 30-50 و 50-100 به ترتیب276.62 ، 105، 66.5 و 168.27 تن بود. حداکثر برآورد بیوماس در لایه 10 تا 20 متر و حداقل آن در لایه 30 تا 50 متر بدست آمد. بیوماس سالانه این گونه به تفکیک مناطق A، B، C، D و E به ترتیب معادل 75.27، 48.91، 224.03، 97.64 و 170.53 تن بود. تعداد 1258 قطعه ماهی حلوا سیاه زیست سنجی گردیده که حداکثر و حداقل طول چنگالی به ترتیب 14.5 و 58.5 سانتی متر بوده است. مقایسه نقشه های پراکنش نشان داد که مناطق زیستی مهم این گونه روبروی خور گالک، گوردیم و دماغه پزم می باشد. رابطه طول و وزن فصلی و سالانه اختلاف معنی داری بین مقدار b محاسباتی بین فصول و مقدار سالانه را نشان نداد. با توجه به مقدارCPUA  محاسباتی که در هر فصل حداقل در یک ایستگاه بالاتر از حد پایین طبقه خیلی متراکم بود می توان به حضور گله ای نسبتا قوی این گونه اشاره نمود.

ارزن ها با توجه به دوره رشد کوتاه، تحمل به شوری و کم آبیاری، قابلیت بکارگیری برای تولید علوفه بویژه در زمین های حاشیه ای را دارند. نمونه های ژنتیکی بومی متعددی از این گیاهان در مناطق مختلف کشور وجود دارند. از طرفی، گسترش، ترویج و توسعه مزارع و ارقام جدید و یا تغییر الگوی کشت باعث مهجور شدن و در نهایت از بین رفتن نمونه های ژنتیکی بومی گیاهان زراعی می گردد. لذا در این تحقیق  منابع ژنتیکی ارزن های بومی ایران به­منظور حفاظت و بهره برداری، جمع آوری و تنوع موجود در بذر و مکان های جمع آوری آن ها بررسی گردید. مجموعا 140 نمونه شامل 85 نمونه ارزن معمولی و 55 نمونه ارزن دم روباهی، از 15 استان جمع آوری شد. مواد جمع آوری شده از  ارتفاع 820 تا 1970 متری از سطح دریا پراکنش داشتند. نمونه هایی از مناطقی با شوری بالا جمع آوری شدند. آماره های پراکندگی و تمایل به مرکز، ضرایب تنوع ژنتیکی و همچنین ضریب همبستگی برای داده های 25 مشخصه حاصل از مکان های جمع آوری و 10 صفت دانه محاسبه گردید. تنوع ژنتیکی خوبی در اکثر صفات مرتبط با دانه در هر دو محصول دیده شد. نوع بافت اندسپرم دانه از کاملا شیشه ای (واکسی) تا کاملا نشاسته ای در هر دو محصول تغییر می کرد. شاخص شنون بیشترین مقدار را برای شکل میوه نشان داد. در ارزن دم روباهی، ارتفاع محل جمع آوری با رنگ بذر لخت همبستگی مثبت معنی داری نشان داد (p<0.01, r=0.583). با انجام این تحقیق حدود 90% به موجودی کلکسیون ارزن های بومی کشور افزوده شد. وجود تنوع ژنتیکی در صفات دانه، موید وجود این تنوع برای سایر صفات زراعی و مورفولوژیکی گیاه است که می تواند برای به نژادی ارزن استفاده شوند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

هدف این پژوهش، ارزیابی ویژگی های 110 نژادگان برتر گردو در ایستگاه تحقیقات درختان چندمنظوره استهبان بود. ویژگی های ظاهری فندقه، ضخامت پوسته چوبی، وزن فندقه، وزن مغز، درصد مغز، رنگ مغز، میزان گوشتی بودن مغز، پرشدن کامل فندقه، آسانی جدا شدن مغز از پوسته چوبی مهم ترین ویژگی های مورد ارزیابی بودند. نتایج نشان داد که میانگین وزن هر فندقه با پوسته چوبی از 4/7 تا 9/17 گرم، میانگین وزن مغز هر فندقه از 7/3 تا 2/8 گرم و درصد مغز از 6/35 تا 6/60 متغیر و شاخص گرد بودن از 73/0 تا 08/1 متفاوت بود. رنگ مغز و رنگ پوسته چوبی به ترتیب در 2/68 و 4/56 درصد نژادگان ها روشن، جدا شدن مغز از پوست در 4/56 درصد نژادگان ها راحت، پر بودن مغز در 9/50 درصد نژادگان ها خوب و گوشتی بودن مغز در 70 درصد نژادگان ها متوسط بود. وزن متوسط مغز هر فندقه همبستگی مثبت و معنی داری با طول، قطر، پهنا و وزن متوسط هر فندقه نشان داد. ضریب همبستگی بین درصد مغز و وزن مغز در هر فندقه (439/0)، درصد مغز و پر بودن فندقه (253/0)، هم چنین درصد مغز و گوشتی بودن مغز (224/0)، مثبت و معنی دار بود. بر اساس شاخص های ارزیابی شده، نژادگان های 5، 7، 8، 15، 23، 29، 34، 42، 49، 107، 108 و 109 به عنوان نژادگان های امیدبخش برای تولید گردو پیشنهاد می شوند.

هدف: اقلیم های آب و هوایی گوناگون ایران باعث بوجود آمدن تنوع ژنتیکی قابل توجهی در اکوتیپ های مرغ بومی گردیده است. انتخاب مصنوعی برای پیشرفت ژنتیکی در صفات اقتصادی منجر به کاهش تنوع ژنتیکی در گونه های اهلی دام و طیور می گردد. از طرف دیگر با شناسایی پتانسیل ژنتیکی اکوتیپ های بومی و مدیریت برنامه های بهنژادی می توان همراه با حفظ تنوع ژنتیکی از افزایش بهره وری در جمعیت های مرغ بومی نیز سود جست. با این حال تاکنون مطالعه ایی در سطح ژنوم برای شناسایی خصوصیات ژنتیکی مرغ بومی صورت نگرفته است. هدف این پژوهش شناسایی پتانسیل ژنتیکی اکوتیپ های مرغ بومی ایران برای هدف گذاری مناسب برنامه های بهنژادی و حفاظت ژنتیکی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه داده های ژنومی 51 قطعه از اکوتیپ های مرغ بومی، 11 قطعه از لاین آرین و 10 قطعه از نژاد لگهورن از بخش علوم دامی دانشگاه شهید باهنر کرمان تهیه شد. نقشه گذاری با ژنوم رفرنس بوسیله برنامه BWA انجام شد. شناسایی واریانت تک نوکلیوتیدی بوسیله نرم افزار GTAK انجام گرفت. بررسی روابط فیلوژنتیکی با استفاده از روش اتصال مجاورین و نرم افزار مگا (نسخه 7) انجام شد. محاسبه Fst و بررسی همخونی بین جمعیت ها با استفاده از برنامه های Admixture و VCFtools انجام گرفت. نتایج: درصد همردیفی با ژنوم مرجع برای تمامی نمونه های مورد بررسی بین 83 تا 95 درصد گزارش شد و تعداد 56/14 میلیون چند ریختی تک نوکلیوتیدی از ژنوم مرغ های بومی و تجاری گزارش شد. نتایج واکاوی درخت فیلوژنی نشان داد که تقریبا اکوتیپ های مورد مطالعه در گروه های جداگانه ایی قرار می گیرند. بر اساس این نتایج می توان بیان داشت که اکوتیپ های مرغ بومی شباهت ژنتیکی بیشتری به لاین آرین دارند و نسبت به نژاد لگهورن دارای شباهت ژنتیکی کمتری می باشند. یافته های به دست آمده از بررسی سطح هم خونی و آماره Fst نیز تایید کننده نتایج آنالیز فیلوژنی بود. برای نمونه، بیشترین مقدار Fst بین نژاد لگهورن و اکوتیپ مرندی به میزان 219/0 تعیین شد. نتیجه گیری: با توجه به قرابت ژنتیکی بیشتر اکوتیپ های مرغ بومی با لاین آرین، با هدف گذاری برنامه های بهنژادی برای صفات تولید گوشت در جمعیت های مرغ بومی، می توان پیشرفت ژنتیکی بیشتری را برای این صفات انتظار داشت. با هدفمند شدن برنامه های بهنژادی می توان از ذخایر ژنتیکی در جهت افزایش بهره وری همراه با حفظ تنوع ژنتیکی اکوتیپ ها سود جست.